بخشی از متن پاورپوینت سيدمحمدحسن‌قوچاني :
سیدمحمدحسن آقانجفی قوچانی
آقا نَجَفیِ قوچانی, سیدمحمد حسن بن سیدمحمد نجفی (1295-1363ق/1878-1944م), فقیه, حکیم و ادیب قرن سیزدهم و چهاردهم قمری بود.
فهرست مندرجات
1 - ولادت2 - پدر
3 - شروع تحصیلات
3.1 - تحصیل در مشهد
3.2 - تحصیل در اصفهان
3.3 - تحصیل در نجف
3.4 - اساتید دیگر
4 - درجه اجتهاد
5 - بازگشت به قوچان
5.1 - مقام فقاهت و حاکمیت
6 - وفات
7 - آثار
8 - فهرست منابع
9 - منبع
ولادت
آقانجفی در روستای خسرویه از توابع قوچان به دنیا آمد.
پدر
پدرش سیدمحمد که در خسرویه به کشاورزی اشتغال داشت به تحصیل فرزندش رغبت بسیار نشان می‌داد.
شروع تحصیلات
چون او را به مکتب سپرد, کتاب‌های فارسی مرسوم و جزواتی از قرآن مجید و مقداری ترسّل و نصاب و حساب جُمَل و اعداد هندسی را خواند, ولی تمایلی به ادامه تحصیل نشان نداد.
گرچه پدرش اهل علم نبود, اصرار داشت فرزندش برای ادامه تحصیل به مکتب برود.
تحصیل در مشهد
در 13 سالگی از خسرویه به شهر قوچان رفت و پس از 3 سال تحصیل, پیاده از راه سبزوار و نیشابور, به مشهد رفت و در مدرسه (دو درب) ادبیات و سطح را تا قوانین فراگرفت.
تحصیل در اصفهان
در 1313ق/1895م در سن 20 سالگی همراه یکی از همدرسانش پیاده از راه کویر طبس وارد یزد شد و از آن‌جا به اصفهان رفت و در مسجد عربون ساکن گردید. در اصفهان منظومه حاج‌ملاهادی سبزواری را نزد آخوند کاشی, رسائل را از شیخ عبدالکریم گزی و حکمت را نزد میرزاجهانگیرخان قشقایی فرا گرفت. گاهی نیز در درس فقه و خارج آقانجفی اصفهانی حاضر می‌شد.
تحصیلات آقانجفی قوچانی در اصفهان با دشواری بسیار همراه بود چنان‌که گاه ناچار می‌شد برای گذران زندگی, برخی از کتاب‌های خود را به بهای اندک بفروشد.
تحصیل در نجف
وی پس از 4 سال توقف در اصفهان, روانه عراق شد و پیاده آهنگ نجف کرد. و چون بدان‌جا رسید, در حجره‌ای متروک واقع در یکی از مدارس شهر ساکن شد. در نجف به حوزه درس آخوند ملامحد کاظم خراسانی راه یافت و تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل در آن‌جا بماند. وی سخت به آخوند ملامحمد کاظم خراسانی ارادت می‌ورزید به گونه‌ای که در جنبش مشروطیت و قیام آخوند و علمای نجف از طرفداران مشروطیت گشت و حقایقی از جنبش روحانیت را در کتاب سیاحت شرق یاد کرد.
اساتید دیگر
شریعت اصفهانی و محمدباقر اصطهباناتی نیز از استادان او بودند.
درجه اجتهاد
وی در 30 سالگی به درجه اجتهاد رسید.
بازگشت به قوچان
در آخرین روزهای توقف در نجف, از فوت پدرش در قوچان آگاه شد و ناگزیر پس از 20 سال توقف در آن شهر, در 1338ق/1920م به ایران آمد و برای زیارت به مشهد رفت. پس از توقفی کوتاه در مشهد, به درخواست مردم قوچان وارد این شهر شد و ماندگار گشت.