بخشی از متن پاورپوینت سيدمحمدحسين طهراني :
سیدمحمدحسین حسینی طهرانی
علامه آیت‌الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی معروف به علامه طهرانی (1305 تهران ـ 1374 مشهد) عارف , حکیم , فقیه و از علمای معاصر می باشد.
فهرست مندرجات
1 - ولادت تا هجرت به قم2 - هجرت به نجف
3 - ملاقات با سید هاشم حداد
4 - مراجعت به ایران
5 - هجرت به مشهد
6 - رحلت
7 - اساتید در سیر و سلوک
8 - اساتید در علوم حوزوی
9 - تالیفات
9.1 - کتابهای چاپ شده
9.2 - کتابهای چاپ نشده
10 - پانویس
11 - منبع
ولادت تا هجرت به قم
علامه آیت‌الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی فرزند مرحوم آیت‌الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی در بیست و چهارم محرم الحرام سال 1345 ه ق در تهران در خانواده تقوا و ورع دیده به جهان گشود؛ دوران کودکی و نوجوانی را تحت رعایت پدر بزرگوارشان طی نموده و تحصیلات خود را در مقطع آموزش متوسطه در رشته مکانیک با موفقیتی چشمگیر به اتمام رسانید؛ در آن زمان از میان هجده پیشنهادی که جهت ادامه تحصیل درخارج و اخذ مسئولیت‌های مهم در زمینه‌های مختلف به ایشان داده شده بود طلبگی را اختیار نموده و در سفری به مشهد الرضا علیه‌السّلام بدست دائی پدرشان مرحوم آقا میرزا محمد طهرانی (صاحب کتاب مستدرک البحار ) معمم شدند و در مراجعت با تهیه ما یحتاج اولیه جهت شروع دروس خود, در سنه 1364 ه ق به صوب قم حرکت نمودند. ایشان در سیر علمی خود در حوزه ی قم از محضر اساتیدی چون آیت‌الله حاج شیخ عبدالجواد سدهی , آیت‌الله حاج سید رضا بها الدینی , آیت‌الله سید محمد داماد , آیت‌الله سید محمد حجت و آیت‌الله حاج آقا حسین بروجردی استفاده‌های شایانی بردند و از همان دوران ابتدائی تحصیل در زمره اولین تلامذه سند الایمان و الایقان, فخر العلما و عماد الفقها حضرت علامه طباطبائی (قدس الله نفسه الزکیه) در آمدند و تحت تربیت علمی و سلوکی ایشان قرار گرفتند.
هجرت به نجف
پس از هفت سال تلاش علمی و مجاهدات عملی در حوزه علمیه قم و نیل به درجه اجتهاد , جهت تکمیل دروس خویش عزم هجرت به آستان مولی الموحدین امیرالمومنین علی علیه‌السّلام را می‌نمایند و در این راستا از محضر استادشان مرحوم علامه طباطبائی کسب تکلیف کرده؛ مرحوم علامه در ضمن نامه‌ای با بیانی بدیع خطاب به ایشان می‌فرمایند: (... ولی با این همه چنانچه قلبتان هم قاعدتا باید شهادت بدهد, هیچگاه صورت پر مهر جنابعالی فراموش بنده نمی‌شود؛ و لولا اینکه موضوع آستان عرش بنیان حضرت امیر علیه‌السّلام بود, بنده هیچگونه رای به مسافرت جنابعالی نه در مقام شور ونه به حسب تصور نمی‌دادم, بهر حال و اجمالا دل بنده پیوسته پیش شماست...)
[1] حریم قدس, ص80.
باری, ایشان با عزیمت به نجف اشرف قریب مدت هفت سال از محضر علما اعلام آیت‌الله العظمی حاج شیخ حسین حلی (رحمه الله), آیت‌الله خویی (رحمه الله) و آیت‌الله شاهرودی بهره برده و دروس فقه و اصول و تفسیر خود را به اتمام می‌رسانند. جدیت و عزم ستودنی ایشان در مسیر تحصیل در نجف اشرف از ایشان شخصیتی مشار بالبنان ساخته بود تا جایی که اقران ایشان در محضر آیت‌الله العظمی حاج سید عبدالهادی شیرازی شهادت داده بودند که (اگر سید محمد حسین به ایران مراجعت نکند و در نجف بماند, مرجعیت شیعه مطلقا در اختیار او قرار خواهد گرفت.)[2] مهر فروزان, ص35.
در ایام تحصیل در نجف اشرف بنا به فرموده استاد خود علامه طباطبائی رحمه‌الله‌علیه با بازماندگان از تلامذه موحد کبیر و عارف عظیم حضرت حاج سید علی قاضی , ارتباط برقرار و با آقایان حاج شیخ عباس هاتف قوچانی و مرحوم حاج سید جمال الدین گلپایگانی باب مراودات سلوکی را باز نمود.ملاقات با سید هاشم حداد
اوقات بر این منوال سپری می‌شد تا آن که دست تقدیر در نیمه شعبان سنه 1376 ه ق افق جدیدی از بحار معرفت به رویش گشود و برگ زرین دیگری بر اوراق حیات جاودانه اش بیفزود؛ او به ملاقات فرید عصر و حسنه دهر, مولی الاولیا و قدوه العرفا , الذی لم یات بمثله الزمان, حضرت حاج سید هاشم حداد (قدس الله نفسه الزکیه) مشرف می‌شود؛ در بدو ورود بر ایشان در آن دکان محقر آهنگری و نعل سازی با بیانی سراسر تواضع, عشق و شور و شوق و بها و بهجت عرضه می‌دارد: (آمده‌ام تا نعلی هم به پای من بکوبید)
[3] روح مجرد, ص27.
کلامی که جز با استقرار نور معرفت و بصیرت در قلب و ضمیر انسان , بر لسان جاری نمی‌شود! باری, از ان لحظه به مدت بیست و هشت سال تمام با این ابرمرد میدان توحید ومعرفت و یگانه ی راه سلوک و تجرید مراوده داشته و در سفر و حضر ملازم و مصاحب با ایشان بود تا جایی که در اثر تعالی علمی و عملی از طرف استاد خود ملقب به سید الطائفتین (سید دو طائفه ی اهل علم و اهل معرفت) گردید؛ که شرح پاره‌ای از مصاحبات و مراودات خویش را با ایشان در کتاب قویم خود (روح مجرد) به رشته تحریر در آورده است.مراجعت به ایران
در سال 1377 ق در راستای اجرای دستور مرحوم حاج شیخ محمد جواد انصاری همدانی (رضوان الله علیه) که در آن اوقات بنا به سفارش مرحوم حداد رحمه‌الله‌علیه تحت تربیت ایشان قرار داشت, به صوب ایران مراجعت نموده و عهده دار تمشیت ام